Dodatek mieszkaniowy

DODATEK MIESZKANIOWY przysługuje: 

• najemcom oraz podnajemcom lokali mieszkalnych, 
• osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,
• osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących ich własność,
• właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych,
• osoby mające tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszące wydatki związane z jego zajmowaniem,
• osoby zajmujące lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, ale oczekujące na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny. 

Dodatek mieszkaniowy może być przyznany tylko na podstawie jednego z wymienionych tytułów, pod warunkiem, że średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza:

• 125% najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym tj. kwoty 1.100,56 zł,
• 175% w gospodarstwie jednoosobowym tj. kwoty 1.540,79 zł,
• liczony w ciągu 3 miesięcy przed datą złożenia wniosku o dodatek mieszkaniowy.
   

W przypadku, gdy średni miesięczny dochód na jednego domownika jest nieco wyższy, nie zamyka to możliwości otrzymania dodatku mieszkaniowego – jeśli bowiem kwota nadwyżki nie przekracza wysokości dodatku, należny dodatek mieszkaniowy obniża się o tę kwotę. 

Dochód obliczany jest z 3 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku i stanowią wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania i składek na ubezpieczenie emerytalne
i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

 Aby otrzymać dodatek mieszkaniowy należy także mieć odpowiednią tzw. normatywną powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, w zależności od liczby członków gospodarstwa nie może ona przekraczać: 

• 35 m2 - dla 1 osoby,
• 40 m2 - dla 2 osób,
• 45 m2 - dla 3 osób,
• 55 m2 - dla 4 osób,
• 65 m2 - dla 5 osób
• 70 m2 - dla 6 osób, a w razie zamieszkiwania w mieszkaniu większej liczby osób, dla każdej kolejnej osoby powierzchnię normatywną zwiększa się o 5 m2.

 
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, jeżeli powierzchnia lokalu mieszkalnego nie przekracza powierzchni normatywnej o więcej niż:

• 30% albo,
• 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu nie przekracza 60%.

Powierzchnia użytkowa nie przekraczająca powierzchni normatywnej o więcej niż 30%:

• 1 osoba - 45,50 m2
• 2 osoby - 52,00 m2
• 3 osoby - 58,50 m2
• 4 osoby - 71,50 m2
• 5 osób - 84,50 m2
• 6 osób - 91,50 m2
• 7 osób - 97,50 m2
• 8 osób - 104,00 m2
• 9 osób - 110,50 m2
• 10 osób - 117,50 m2
   

Powierzchnię normatywną powiększa się o 15 m2, jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku inwalidzkim lub osoba nieporuszająca się na wózku inwalidzkim, której  niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają Powiatowe Zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Jeżeli faktyczna użytkowa powierzchnia lokalu jest większa niż powierzchnia normatywna, wysokość dodatku mieszkaniowego łącznie z ryczałtem, nie może przekraczać 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego. Wydatki te oblicza się dzieląc wydatki za ten lokal przez jego powierzchnię użytkową i mnożąc uzyskany, w ten sposób wskaźnik przez normatywną powierzchnię.

Jeżeli natomiast faktyczna powierzchnia lokalu jest mniejsza lub równa powierzchni normatywnej, wysokość dodatku nie może przekroczyć 70% faktycznych wydatków. 

Jeżeli dodatek mieszkaniowy przyznano na podstawie nieprawdziwych danych, osoba pobierająca dodatek mieszkaniowy będzie musiała zwrócić nienależnie pobrane kwoty
w podwójnej wysokości. 

Podstawa prawna: ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz.966 z późn. zm.) oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156 poz. 1817 z późn. zm.).